زیر باران باید رفت اما با چتر

آسمان دلش گرفته، اما دریغ از یک قطره اشکی که از دل ابرها بیرون بریزد. جمعه روز هوای پاک است، هوایی که نشانه‌ای از آن در کلانشهرها یافت نمی‌شود. به قولی باید گفت این روزها اساسا هوای شهرمان تعطیل است و این تعطیلی ابر و باد و باران را هم شامل می‌شود.

ساکنان کلانشهرها همه به امید یافتن ابری باران‌زا چشم به آسمان دوخته‌اند تا بلکه بارانی ببارد و تا حدی از آلودگی هوا کاسته شود، اما حتی باران هم از پیامدهای آلودگی هوا در امان نمی‌ماند.

در کلانشهرها حتی اگر بارانی هم ببارد از آن عطر دل‌انگیز باران خبری نیست. در حقیقت غلظت بیش از اندازه آلاینده‌ها موجب اسیدی شدن باران می‌شود.

بنابراین متخصصان توصیه می‌کنند در اولین بارش باران در تهران که چند روزی است همه پیش‌بینی‌های سازمان هواشناسی را نقش بر آب کرده است، از تردد در خیابان‌ها خودداری کنند یا حتما از چتر استفاده کنند.

باران اسیدی پدیده‌ای است که قدمت آن در کشور ما به سختی به بیش از دو دهه می‌رسد. در حقیقت این پدیده هم از دیگر پیامدهای شوم آلودگی هواست که با توجه به افزایش غلظت آلاینده‌هایی نظیر دی‌اکسیدگوگرد و دی‌اکسیدنیتروژن احتمال وقوع آن افزایش یافته است.

بارش باران اسیدی سلامت ساکنان کلانشهرها را تهدید می‌کند اما باران اسیدی حتی به طور غیرمستقیم هم به انسان‌ها آسیب می‌رساند.

اما پیامدهای باران اسیدی هم حدی و مرزی نمی‌شناسد و نه تنها به گیاهان صدمه می‌زند، بلکه می‌تواند تهدیدی جدی در حوزه کشاورزی باشد و حاصلخیزی خاک را هم کاهش دهد یا حتی موجب از بین رفتن ابنیه و آثار تاریخی شود.

خلاصه این‌که آلودگی هوا همچون کلاف سردرگمی است که هیچ گاه سرنخ آن را نمی‌یابید. این‌که چه کسی یا چه چیزی متهم اصلی آلودگی هواست موضوعی است که مورد بحث بسیاری از کارشناسان و متخصصان قرار گرفته و نظرات متفاوت آنها سردرگمی ایجاد کرده است.

به هر حال ما ساکنان کلانشهرها ناچاریم با وجود آلودگی هوا به کار و زندگی ادامه دهیم و هیچ راهی هم برای گریز از آن وجود ندارد. پس بهتر است خودمان به فکر خودمان باشیم و حداقل به توصیه‌های پزشکان و متخصصان گوش جان سپاریم.