ژن غول آسایی کشف شد

گروهی از دانشمندان انگلیسی با بررسی DNA اسکلت یک انسان غول پیکر ایرلندی موفق شدند یک جهش ژنتیکی را کشف کنند که با غول آسایی ارتباط دارد.

 غولها تنها در لابه لای کتابهای افسانه ای وجود ندارند بلکه دانشمندان مدرسه پزشکی و دندانپزشکی لندن با انجام تحقیقاتی بر روی پدیده "غول آسایی" یا "ژیگانتیسم" در ایرلند شمالی دریافتند که غولها نه تنها وجود دارند بلکه از یک بیماری ژنتیکی رنج می برند.

نتایج این تحقیقات نشان داد افرادی که از غول آسایی رنج می برند دارای یک جهش ژنتیکی هستند که به سبب آن از کودکی یک تومور خوش خیم در هیپوفیز مغز آنها رشد می کند. این تومور کوچک که در پایه مغز توسعه می یابد موجب می شود که هورمون رشد بیش از حد طبیعی تولید شود.

درصورتی که تومور در سن بزرگسالی توسعه یابد منجر به رشد غیرعادی پیشانی، آرواره، دستها و پاها می شود که در این صورت به این بیماری "آکرومگالی" گفته می شود.

این محققان با مشاهده اسکلت یک فرد غول آسا به نام "چارلز بارین" به دنبال ریشه های ژنتیکی و ارثی این بیماری گشتند.

"چارلز بارین" که همچنین با اسامی "غول ایرلند" و "چارلز او برایان" نیز شناخته می شود در قرن هجدم می زیسته است وی با 2 متر و 54 سانتیمتر قد یک نمونه واقعی از پدیده غول آسایی در زمان خود بوده است.

وی در سن 21 سالگی به لندن آمد و به دلیل متفاوت بودنش شهرت بسیاری کسب کرد و سرانجام یک سال پس از ستاره بودن مرد.

براساس گزارش ایندیپندنت، این دانشمندان با مطالعه بر روی DNA این اسکلت کشف کردند که یک جهش ژنتیکی در "غول ایرلند" وجود داشته که مشابه جهشی است که در چهار خانواده دیگر اهل ایرلند شمالی دارای افراد مبتلا به ژیگانتیسم نیز دیده شده و احتمالا از هزار و 500 سال قبل شکل گرفته است.

این محققان در این خصوص اظهار داشتند: "این مقایسه ها بسیار دشوار بود. ما اطلاعات کمی درباره جغرافیای ایرلند شمالی داشتیم اما بعد از اینکه این جهش ژنتیکی در اولین خانواده دیده شد به غول ایرلند فکر کردیم و مطالعات خود را آغاز کردیم. سپس خانواده های دیگر را مورد بررسی قرار دادیم زمانی که به خانواده چهارم رسیدیم قادر بودیم بلافاصله به بیمار مبتلا به غول آسایی بگوییم که خانواده اش ریشه ایرلند شمالی دارند."

تاکنون دانشمندان می دانستند که در اثر تولید بیش از حد هورمون رشد در دوران قبل از بلوغ، ژیگانتیسم و در اثر ترشح زیاد آن در دوران پس از بلوغ آکرومگالی ایجاد می شود اما تاکنون جهش ژنتیکی مرتبط با این پدیده و ریشه های ارثی آن شناسایی نشده بود.