نام گذاری محلات تهران

سید خندان:

نام ایستگاه اتوبوسی در جاده قدیم شمیران بوده است. سید خندان پیرمردی دانا بوده که پیشگویی های او زبانزد مردم در سی یا چهل سال پیش بوده است .دلیل نامگذاری این منطقه نیز احترام اهالی محل به این پیرمرد بوده است.

فرحزاد:

این منطقه به دلیل آب و هوای فرح انگیزش به همین نام معروف شده است.

جماران:

زمین های جماران متعلق به سید محمد باقر جمارانی از روحانیان معروف در زمان ناصرالدین شاه بوده است. برخی از اهالی معتقدند که در کوه های این محله مار فراوان بوده و مار گیران برای گرفتن مار به این ده می آمدند و دلیل نام گذاری این منطقه نیز همین بوده و عده ای هم معتقدند که جمر و کمر به معنی سنگ بزرگ است و چون از این مکان سنگ های بزرگ به دست می آمده، آنجا را جمران، یعنی محل به دست آمدن جمر نامیده اند.

جوادیه:

بسیاری از زمین های جوادیه متعلق به آقای فرد دانش بوده است که اهالی محل به او جواد آقا بزرگ لقب داده بودند. مسجد جامعی نیز توسط جواد آقا بزرگ در این منطقه بنا نهاده است که به نام مسجد فر دانش هم معروف است.

داودیه:

میرزا آقا خان نوری صدر اعظم این اراضی را برای پسرش، میرزا داود خان، خرید و آن را توسعه داد. این منطقه در ابتدا ارغوانیه نام داشت و بعدها به دلیل ذکر شده داودیه نام گرفت.

نیاوران:

نام قدیم این منطقه گردوی بوده است و برخی معتقدند در زمان ناصرالدین شاه نام این ده به نیاوران تغییر کرده است. به این ترتیب که نیاوران مرکب از(( نیا)) (حد، عظمت و قدرت)، ((ور)) (صاحب) و ((ان)) علامت نسبت است و در مجموع یعنی کاخ دارای عظمت.

ونک:

نام ونک تشکیل شده است از دو حرف ((ون)) به نام درخت و حرف ((ک)) که به دو صورت صفت ظاهر می شود.

یوسف آباد:

منطقه یوسف آباد را میرزا یوسف آشتیانی مستوفی الممالک در شمال غربی دارالخلافه ناصری احداث کرد و به نام خود، یوسف آباد نامید.

فرمانیه:

در گذشته املاک زمین های این منطقه متعلق به کامران میرزا نایب السلطنه بوده است و بعد از مرگ وی به عبدالحسین میرزا فرمانفرما فروخته شده است.

پل رومی:

پل رومی در واقع پل کوچکی بوده که دو سفارت روسیه و ترکیه را به هم متصل می کرده است. عده ای هم معتقدند که نام پل از مولانا جلال الدین رومی گرفته شده.

شهرک غرب:

این محله به نام شهرک غرب معروف شد. چون ساخت مجتمع های مسکونی این منطقه با طراحی و معماری مهندسان آمریکایی و مانند مجتمع های مسکونی آمریکایی بوده است. در گذشته محل اسکان بسیاری  از خارجی ها نیز در این محله بوده است.

زر گنده:

احتمالا دلیل نامگذاری این محل کشف سکه ها و اشیای قیمتی در این محل بوده است. د درگذشته این منطقه ییلاق کارکنان روسیه بوده است.

درکه:

اگرچه  هنوز دلیل اصلی نامگذاری این محل مشخص نیست اما برخی آن را مرتبط به نوعی کفش برای حرکت در برف که در این منطقه استفاده می شده و به زبان اصلی (درگ) نامیده می شده است دانسته اند.

اقدسیه:

نام قبلی اقدسیه حصار ملا بوده است. ناصرالدین شاه زمین های آنجا را به باغ تبدیل و برای یکی از همسران خود به نام امینه اقدس (اقدس الدوله) کاخی ساخت و به همین دلیل این منطقه به اقدسیه معروف شد.

کامرانیه:

زمین های این منطقه ابتدا به میرزا سعید خان، وزیر امور خارجه تعلق داشت، و سپس کامران میرزا، پسر بزرگ ناصرالدین شاه با خرید زمین های حصار بوعلی، جماران و نیاوران، اهالی منطقه را مجبور به ترک زمین های کرد و سپس آن جا را کامرانیه نامید.

منیریه:

در زمان قاجار یکی از محله های اعیان نشین تهران بوده و گفته شده نام آن را از زن کامران میرزا، یکی از صاحب منصبان قاجار، به نام منیر گرفته  شده است.

گیشا:

 نام گیشا که در ابتدا کیشا بوده است برگرفته از نام دو بنیانگذار این منطقه (کینژاد و شاپور) می باشد.

محمودیه:

در این منطقه باغی بوده است که متعلق به حاج میرزا آقاسی بوده است و چون نام او عباس بوده آن را عباسیه می گفتند. سپس علاءالدوله این باغ بزرگ را از دولت خرید و به نام پسرش، محمود خان احتشام السلطنه، محمودیه نامید.